«Πότε η ρήξη βγάζει δηλητήριο και πότε νέκταρ»

Αναδημοσίευση από τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

(Για μεγένθυση κλικ εδώ)

Συνέντευξη στη
ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ


Δεν είναι τυχαία υπόθεση αν το γαμήλιο γεύμα βγει καμένο ή αντάξιο αστεριών Michelin. Απαιτείται ειδικός εξοπλισμός και όχι μόνο φρέσκα υλικά και ακριβές πορσελάνες, αλλά καντάρια υπομονής και κατανόησης και φρόνηση σε στιγμές παραφροσύνης. Στο «Δείπνο με Φίλους» του Ντόναλντ Μάργκιουλις,
που παραθέτουν ο Γρηγόρης Βαλτινός, μαζί με τη Ρένια Λουιζίδου, την Μπέσυ Μάλφα και τον Κλέωνα Γρηγοριάδη από τη Δευτέρα του Πάσχα στο Θέατρο «Εγνατία», μην περιμένετε να σας σερβίρουν δοκιμασμένες συνταγές. Ωστόσο, ο Γρηγόρης Βαλτινός, που σκηνοθετεί το έργο, μιλώντας στον «ΑτΚ», εξηγεί τι γίνεται και κάποιες σχέσεις στην ωρίμανσή τους δίνουν νέκταρ και άλλες δηλητήριο. Μιλάει, όμως, και για τα «θηρία-παλικάρια» από τα οποία πρέπει να απαλλάξουμε την κοινωνία μας, αλλά και τις ταχυδακτυλουργίες των νέων σχηματισμών.

• Ποια είναι τα στοιχεία αυτού του έργου που 13 χρόνια μετά σας κάνουν να επανέρχεστε και τι έχει αλλάξει από τότε στην προσέγγισή σας;

Είναι τα προβλήματα που είναι δύσκολα στη λύση τους που κάνουν ένα έργο ενδιαφέρον. Η σχέση των ανθρώπων είναι μια πηγή καθημερινής χαράς, αλλά και καθημερινής δυστυχίας καμιά φορά. Το έργο πραγματεύεται τις σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια -ερωτευμένα, παντρεμένα- και ανάμεσα στους φίλους τους. Οι σχέσεις αυτές επαναπροσδιορίζονται καλώς ή κακώς κάθε μέρα και με την εμπειρία που έχει συσσωρεύσει η ζωή. Εγώ δεν είμαι ίδιος μετά από 13 χρόνια, αλλά ούτε οι ήρωές μου είναι, γιατί αλλάζει το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον γύρω μας. Ποτέ δεν είναι ίδια η ματιά που βλέπουμε κάτι, όπως ποτέ δεν μπορείς να βουτήξεις τα πόδια σου δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Στο έργο αυτό τώρα, έχουν δυο ζευγάρια που κάνουν πολλή παρέα και ο ένας από αυτήν την τετράδα για χάρη ενός νέου έρωτα αποφασίζει να δραπετεύσει και τότε βεβαίως χαλάνε όλες οι ισορροπίες - τόσο στην οικογένεια όσο και στη φιλία τους.

• Το ένα ζευγάρι λειτουργεί ως καθρέφτης του άλλου; 

Εχουμε να κάνουμε με δυο διαφορετικά ζευγάρια. Και το άλλο ζευγάρι έχει προβλήματα -σε κάποια εθελοτυφλούν και άλλα τα διαχειρίζονται καλύτερα. Βλέπετε στη ζωή εκτός από αυτούς που δεν ταιριάζουν υπάρχουν και αυτοί που ταιριάζουν. Επίσης, κάποια πράγματα τα αντέχουμε κάτω από ορισμένες συνθήκες. Οι συνθήκες του ενός ζευγαριού και τα θεμέλιά του, αν θέλετε, δεν ήταν τόσο ισχυρά ώστε να αντέξουν το συγκεκριμένο σεισμό. Από αυτήν την άποψη το έργο είναι μια αφορμή για να εξετάσουμε την καθημερινότητα του έρωτα, της συμβίωσης, την κόπωση στο γάμο και την οικογένεια. Και εκείνο που εξετάζουμε εκτός από το ενδεχόμενο ότι πρέπει να σωθεί μια σχέση είναι να υπάρχει και το ιαματικό ενδεχόμενο να τελειώσει. Γιατί το έργο δεν είναι ούτε μονόπλευρο ούτε συντηρητικό. Δεν προβάλλει σαν μοναδική λύση τη διατήρηση του γάμου αν αυτός δεν έχει τις «προδιαγραφές». Επίσης, δεν υπάρχει ένα χάπι που να γιατρεύει όλες τις αρρώστιες. Κάθε σχέση πρέπει να αντιμετωπίζεται με διαφορετικό φάρμακο αν θέλουμε να σωθεί ο ασθενής.

• Πώς αυτός ο «σεισμός» επηρεάζει τη σχέση των δυο ζευγαριών;

Στα δύσκολα αντιλαμβανόμαστε και τη φιλία και τον έρωτα και την αγάπη και τη συγγένεια. Οταν όλα είναι όμορφα και κανείς επωφελείται από τον έρωτα και τη φιλία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Οταν όμως επέλθει κάποια ρήξη οποιασδήποτε μορφής, ή θα βγει δηλητήριο ή θα βγει νέκταρ. Και το ίδιο συμβαίνει και με τους ήρωες του έργου. Υπάρχει και ένας φόβος ότι αν συνεχιστεί η παρέα με τους ανθρώπους, θα κολλήσουν και αυτοί το ίδιο μικρόβιο. Κάτι που στην περίπτωση των δυο φίλων έχει αρχίσει ήδη να συμβαίνει, όπως βλέπουμε και στη σκηνή με τους δυο άντρες στο μπαρ. Ο ένας προσπαθεί να επηρεάσει τον άλλον ότι έχει κάνει λάθος και εκεί κάπου αρχίζει η διάβρωση. Η λύση είναι να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του άλλου και να υπάρχει η δύναμη και η πρόθεση να τις ικανοποιήσουμε, αλλιώς χαμένος κόπος.

• Γιατί ο συγγραφέας επιλέγει ένα δείπνο ως φόντο των εξελίξεων;

Το δείπνο είναι μια διαδικασία που θέλει αγάπη, θέλει φροντίδα, θέλει φαντασία και δοτικότητα. Ο,τι και μια σχέση. Και από αυτήν την άποψη είναι ένας συμβολισμός. Μην ξεχνάτε ότι συνοδεύει όλες τις κοινωνικές μας εκδηλώσεις -γάμο, βάφτιση, κηδεία- ακόμα και την πρώτη έξοδο, το πρώτο ραντεβού, που χτίζονται γύρω από ένα ωραίο δείπνο, ένα ωραίο κρασί. Φαντάζομαι ότι και τα περισσότερα μονόπετρα θα έχουν δοθεί σε δείπνο. Και πάνω απ' όλα το δείπνο είναι που ενώνει τις παρέες ή και τις χωρίζει όπως στην περίπτωση αυτή και αφήνουν ατελείωτο το δείπνο τους.

• Υπάρχει κάποια ατάκα που ξεχωρίζετε;

Λέει κάπου «Ηρωας δεν είναι αυτός που τρομάζει και το βάζει στα πόδια. Ηρωας είναι αυτός που σκοτώνει το θηρίο» και δε μιλάω μόνο για το έργο και τα πρόσωπα σ' αυτό, αλλά και για όσα βιώνουμε σήμερα.
  
 

• Νιώθετε θυμωμένος ή εκνευρισμένος μ' όσα συμβαίνει και πόσο ξεκαθαρισμένα είναι τα πράγματα για σας εν όψει εκλογών;

Εγω δεν είμαι εκνευρισμένος μ' αυτό που συμβαίνει τώρα, αλλά μ' αυτό που συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια με τα παλικάρια που ψηφίζαμε και που όχι μόνο δε θωράκιζαν την πατρίδα σε μια λαίλαπα, που εγκατέλειψαν μια χώρα χωρίς καμιά υποδομή και οργάνωση και η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αύξηση του ψωμιού. Η κρίση μάς φανέρωσε αυτούς τους πολιτικούς. Ωστόσο, ακόμη ο κόσμος είναι ζαλισμένος και για μια ακόμη φορά πάλι με ταχυδακτυλουργίες, όπως παλιά, κοιτάζουν να κλέψουν ψήφους με διάφορες συνεργασίες και σχηματισμούς νέους και παλιότερους, καθώς πολλή σημασιολογία υπάρχει πίσω από τα ποτάμια και τα ρυάκια.